ဆည္းလည္းခတ္သံေလးလို
ႏွလုံးသားမွာ လွုတ္ခတ္ေနလည္း
အဆုံးသတ္ရဲ့ အၾကြင္းဟာ
မုန္းေတြပဲလား....
ဖိတ္လွ်ံေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ
ႏွလုံးသားရဲ့ ေၿခလွမ္းေတြက
ထမ္းရြက္ရမယ့္ ဒီအမုန္းေတြအတြက္
အလြမ္းမနက္ခင္းအတုမွာ
လမ္းေတြကေပ်ာက္ဆုံး
မင္းရင္ခြင္မွာ လသာခ်င္ေပမယ့္
တိမ္ဖုံးသြားတဲ့...ကံၾကမၼာ
တိမ္လိွဳင္းေတြေၾကာင္႔
ဒီမ်က္ေစ့ေအာက္ခြဲခြာရမယ့္
လူသားတစ္ဦးအတြက္
ဟို အေ၀းကပဲ
ခ်စ္ေနခြင့္ၿပဳပါ..
Friday, October 29, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္မ်ားကို စိစစ္ၿပီးမွ ေဖာ္ျပေပးမည္ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ဤစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ခ်က္ခ်င္း ျမင္ရမည္မဟုတ္ပါ။ မၾကာခင္ ေနာက္တခါ ျပန္လာၿပီး မိမိ၏ မွတ္ခ်က္ကို ျပန္ၾကည့္ပါရန္ ေမတၲာရပ္ခံပါသည္။