၂၁ ရာစု သိပၸံ ‘ဆင္နာဂ်ီ’ ႏွင္႔ လူငယ္

ယခု ၂၁ ရာစုမွာ သိပၸံပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေတာ္လွန္ေရး သံုးခု ရွိပါတယ္။ (၁) ကြမ္တမ္ ေတာ္လွန္ေရး၊ (၂) ေမာ္လီက်ဴး ဇီ၀ေဗဒ ေတာ္လွန္ေရး၊ (၃) ကြန္ပ်ဴတာေတာ္လွန္ေရး တို႔ပါပဲ။

ထိုသံုးခုကို ျဒပ္ပစၥည္း၊ အသက္နဲ႔ အသိဥာဏ္ တို႔ကို ေလ႔လာျခင္းလို႔လည္း ေခၚပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင္႔ အက္တမ္၊ မ်ဳိးရိုးဗီဇနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ လို႔လည္း အက်ဥ္း ေခၚၾကပါတယ္။ ၂၁ရာစုရဲ႕ သိပၸံေခတ္မွာ ထုိသံုးခုကို တီးမိေခါက္္မိမထားရင္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ရပါလိ္မ္႔မယ္။ ၀ိဇၨာ သိပၸံပညာေတြကို မွ်တစြာ ေလ႔လာသလိုပဲ၊ သိပၸံဆိုင္ရာမွာ ထိုသံုးခုကို အထူးေလ႔လာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အတိတ္တစ္ခ်ိန္က ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ နယ္ပယ္ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ပုတ္ခတ္ေျပာဆို ႏွိမ္႔ခ်ခဲ႔တာေတြ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးနဲ႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါ။ ဥပမာ၊ ရူပေဗဒက သခၤ်ာကို ခိုင္းစားေနတာလို႔ ဆိုခဲ႔သလို၊ သခၤ်ာကလည္း ၄င္းသာမရွိရင္ ရူပေဗဒ အမွႈန္႔ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ ဓာတုေဗဒကို နားသြားၿပီလို႔ ဆိုခဲ႔ျပန္တယ္။

ထိုအေျပာမ်ဳိး အယူအဆမ်ဳိးေတြကို ယခုအခ်ိန္မွာ လက္မခံေတာ႔ပါ။ ဘာသာရပ္ေတြ အားလံုးဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ဘာသာရပ္ႀကီးရဲ႕ ကို္င္းခြဲအျဖစ္ လက္ခံေပါင္းစည္းသြားပါၿပီ။ အဲဒီလို ေပါင္းစည္းတာကို ‘ေပါင္းစုအင္အား’ (Synergy) လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဆင္နာဂ်ီ ဟာ ဒုတိယေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္တဲ႔ ေမာ္လီက်ဴး ဇီ၀ေဗဒအတြက္ ေပါင္းစုႀကိဳးပမ္းရင္း ေအာင္ျမင္ခဲ႔မွႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားမွႈကေတာ႔ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အစဟာ ရူပေဗဒပညာရွင္ ‘ရွရိုးဒင္းဂ်ား’ က ၁၉၉၄ ခုႏွစ္မွာ ျဖန္႔ခ်ိခဲ႔တဲ႔ ‘အသက္ဟူသည္ အသို႔နည္း’ (What is Life?) ဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေၾကာင္႔ပါပဲ။ အသက္ဆိုတာကို ဆဲလ္တစ္ခု အတြင္းမွာပါ၀င္တဲ႔ ေမာ္လီက်ဴးေတြရဲ႕ မ်ဳိးရိုးဗီဇ လွ်ဳိ႕၀ွက္သေကၤတ (Genetic Code) ေတြနဲ႔ ရွင္းျပႏိုင္တယ္လို႔ သူက ဆိုခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္ ‘အသက္’ ရဲ႕ လွ်ဴိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ‘ကြမ္တမ္ သီအိုရီ’ သံုးၿပီး သူက ရွင္းျပခဲ႔တာပါ။ ပညာရွင္ေလာကမွာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ၿပီး အေလးတယူ ေလ႔လာခဲ႔ၾကရတာပါ။

သူ႔ရဲ႕ စာအုပ္ကို ဖတ္ရွႈၿပီး ဥာဏ္ကြန္႔ျမဴးခဲ႔သူေတြကေတာ႔ ဇီ၀ေဗဒပညာရွင္ ဂ်ိမ္း၀ပ္ဆင္နဲ႔ ရူပေဗဒပညာရွင္ ဖရန္စစ္ခရစ္ တို႔ပါ။

သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ပူးေပါင္းသုေတသန စူးစမ္းမွႈကေန DNA (Deoxyribonucleic Acid) လို႔ ေခၚတဲ႔ အသက္ဇီ၀ရဲ႕ အေျခခံေမာ္လီက်ဴးကို X ေရာင္ျခည္လွႈိင္းေတြနဲ႔ ေလ႔လာႏိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေၾကာင္လိမ္ေလွခါး ပံုစံရွိတဲ႔ ထိုေမာ္လီက်ဴးရဲ႕ သဘာ၀ကို အက္တမ္ပံုစံေတြ ပါ၀င္ၿပီး၊ ဓာတ္စီးအား ဓာတ္စီးေထာင္႔ေတြကို ကြမ္တမ္သီအုိရီ အကူအညီနဲ႔ တိတိက်က် ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

HIV ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးတစ္ခုရဲ႕ ရွႈပ္ေထြးတဲ႔ ေမာ္လီက်ဴး တည္ေဆာက္ပုံေတြ၊ မ်ားျပားလွတဲ႔ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြ၊ ဆဲလ္တစ္ခုတည္းမွာရွိတဲ႔ ဘက္တီးရီးယားေလးေတြ၊ တေဆးေတြရဲ႕ DNA လွ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို တစ္ခုျခင္း သေကၤတခြဲျခား ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ႔ပါၿပီ။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးဟာ ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ရရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး ‘လူသား ဗီဇစု စီမံကိန္း’ (Human Genome Project) ဆိုၿပီး ႀကိဳးပမ္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ ယခု စာစုက ထိုအခ်က္ကို ရည္ရြယ္တင္ျပခ်င္တာပါ။ အဲဒီ စီမံကိန္းကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ၿပီးရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ႔ေပမဲ႔၊ ေစာၿပီး ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ လံုး၀ၿပီးေျမာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။

ထူးျခားခ်က္ကေတာ႔ ထိုေအာင္ျမင္မွႈရဖုိ႔အတြက္ ဇီ၀ေဗဒ၊ ရူပေဗဒ၊ သခၤ်ာ၊ ဓာတုေဗဒနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရွင္ေတြ ေပါင္းစည္းႀကိဳးပမ္းခဲ႔ျခင္း ပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီကေန႔ ဘာသာရပ္ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ႏွိမ္႔ခ် ေျပာဆိုျခင္းဆိုတာ မရွိေတာ႔ပါ။ သိပၸံနယ္ပယ္မွာ ဘာသာရပ္ေတြ ေပါင္းစည္းခဲ႔ပါၿပီ။

ထိုေပါင္းစည္းျခင္းအေပၚမွာ ဒႆနေတြးေခၚပညာရွင္ေတြကလည္း ထပ္ဆင္႔ေတြးေခၚၿပီး အေတြးအေခၚသစ္ေတြ ထုတ္ေဖာ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ၀ိဇၨာ သိပၸံပညာေတြ ေပါင္းစည္းမိတဲ႔ ‘ဆင္နာဂ်ီ’ နဲ႔ ပညာအနာဂတ္ကို ခ်ီတက္ၾကပါေတာ႔မယ္။

ရာသီဥတုေတြ ေဖာက္ျပန္ေနတယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကိစၥကို အေရးေပး ေဆာင္ရြက္လာၾကတယ္။ ဒီအတြက္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ အမွန္တကယ္ႀကိဳးပမ္းမွႈေတြ တစ္ဖက္ကရွိသင္႔သလို၊ ၀ိဇၨာ သိပၸံပညာေတြကိုလည္း လူငယ္ေတြ အမွန္တကယ္ ေလ႔လာဆည္းပူးရင္း ေလာကကို ေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ၾကရပါမယ္။ အထူးသျဖင္႔ ၂၁ ရာစုကို ဦးေဆာင္မယ္႔ လူငယ္ေတြဟာ ‘ဆင္နာဂ်ီ’ သိပၸံပညာကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္။

ယခု ေမာကၡ မဂၢဇင္းကေန သိပၸံေတာ္လွန္ေရး သံုးခုနဲ႔ လူငယ္ေတြ ေလ႔လာသင္႔တာကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။